لغت نامه دهخدا نیکوخو. ( ص مرکب ) نیک خو. نکوخو. ملایم. که تندخو و سرکش نیست : دلاورترین اسبان کمیت است... و بانیروتر و نیکوخوتر خنگ. ( نوروزنامه ).
