نیک اعتقاد

لغت نامه دهخدا

نیک اعتقاد. [ اِ ت ِ ] ( ص مرکب ) خوش نیت. خوش عقیدت :
ز هر بدی دل نیک اعتقاد تو خالی است
بر آن قیاس که خالی است خلد از اهریمن.سوزنی.یقین شده ست همه خلق را که نیست چو تو
ستوده سیرت و نیک اعتقاد و نیکوظن.سوزنی.دل آسوده شد مرد نیک اعتقاد
که سرگشته ای را برآمد مراد.سعدی.