لغت نامه دهخدا نغزگویی. [ ن َ ] ( حامص مرکب ) نغزگفتاری. شیرین سخنی. عمل نغزگو : فسانه بود خسرو در نکوئی فسونگر بود وقت نغزگوئی.نظامی.
