نعل در

لغت نامه دهخدا

نعل در. [ ن َ ل ِ دَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سکه آهنی که بر در زنند و حلقه بدان پیوسته شود. ( آنندراج ) :
کارها محکم میان بهر گشایش بسته اند
از تمنای گشودن نعل در در آتش است.تأثیر ( آنندراج ).