لغت نامه دهخدا
نظاره گرروح ندیده ست به دیده
چون چهره زیباش به صحرای صور بر.سنائی. || دیده بان. که از دیدگاهی یا فراز برجی اطراف را بنگرد و مراقبت کند :
ز دیوارهایش برآورده سر
ستاره چو دستار نظاره گر.هاتفی ( از آنندراج ).
نظاره گر
نظاره گرروح ندیده ست به دیده
چون چهره زیباش به صحرای صور بر.سنائی. || دیده بان. که از دیدگاهی یا فراز برجی اطراف را بنگرد و مراقبت کند :
ز دیوارهایش برآورده سر
ستاره چو دستار نظاره گر.هاتفی ( از آنندراج ).
