مینوسرشت. [ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) که سرشتی مانند مینو دارد. که طبیعتی مانند بهشت دارد. دارای سرشت و طبیعت بهشت. دارای خلقت بهشت. توسعاً به معنی زیبا و خرم : درآمد به آن شهر مینوسرشت که ترکانش خوانند لنگر بهشت.نظامی.در آن خرم آباد مینوسرشت فروماند حیران ز بس آب و کشت.نظامی.زمانه به کردار باغ بهشت زمین از گل و سبزه مینوسرشت.نظامی.|| خوب صورت. مینوپیوند. ( آنندراج ). رجوع به مینوپیوند شود. || آسمانی طبیعت و آسمانی خوی. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
که سرشتی مانند مینو دارد که طبیعتی مانند بهشت دارد
فرهنگ اسم ها
اسم: مینو سرشت (دختر) (فارسی) (تلفظ: minu seresht) (فارسی: مینوسرشت) (انگلیسی: minu seresht) معنی: آن که یا آنچه طبیعتی مانند بهشت دارد
