معنی میلت | لغت یاب

میلت

لغت نامه دهخدا

میلت. [ ل ِ ]( اِخ ) نام یکی از شهرهای قدیم و مشهور که در ساحل غربی آسیای صغیر قرار داشته و بعدها به دو قسمت تقسیم شده است. نخست بوسیله مهاجران کرت بنا شد و بعد مهاجران یونیه یونان به تجدید بنای آن پرداختند به طوری که در سال 750 ق. م. آبادترین شهر یونیه و بعدها بزرگترین شهر تجارتی دنیا بوده است و به واسطه آبادی و زیبایی مردم آن به ثروت و رفاه فوق العاده ای دست یافتند. تالس دانشمند مشهور قرن ششم میلادی در سال 587 م. بدان شهر رفته و بتدریس پرداخته است. در سال 504 م. وسیله پادشاهان ایران ضبط و نهب و غارت شد تا سرانجام در دوره حکومت سلجوقی و بعد تیموری بکلی ویران شد و اکنون خرابه های آن برجاست. ( از قاموس الاعلام ترکی ). و رجوع به ایران باستان ج 1 ص 654 و 651 و 866و ج 2 ص 1518 و 1888 و 1940 و فهرست هر سه جلد شود.
میلة. [ ل َ ] ( ع اِ ) هنگام و زمان. ج ، میَل.( منتهی الارب ماده م ی ل ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).