مه پیکر

لغت نامه دهخدا

مه پیکر. [ م َه ْ پ َ / پ ِ ک َ ] ( ص مرکب ) ماه پیکر. آن که پیکر او چون ماه تابان و درخشان است. با پیکر و اندامی زیبا. زیباروی :
عید منی و شادی می بینم از هلالت
دیوانه ام که جز تو مه پیکری ندارم.خاقانی.پریروئی و مه پیکر سمن بوئی و سیمین بر
عجب کز حسن رویت در جهان غوغا نمی باشد.سعدی ( بدایع ).

فرهنگ فارسی

کسی که پیکرش مانند ماه زیبا باشد معشوق زیبا .

فرهنگ اسم ها

اسم: مه پیکر (دختر) (فارسی)
معنی: آن که چون ماه تابان و درخشان است، خوش اندام و زیبا