لغت نامه دهخدا ملک پرست. [ م َ ل ِ پ َ رَ] ( نف مرکب ) پرستنده ملک. دوستار شاه : زین روی باغ صف ِّ بتان ملک پرست زآن روی صف ِّ رودزنان غزلسرای.فرخی.
