لغت نامه دهخدا معشوقه پرست. [ م َ ق َ / ق ِ پ َ رَ ] ( نف مرکب ) که معشوقه را پرستد. معشوقه باز. که معشوقه را بسیار دوست دارد : سخن غیر مگو با من معشوقه پرست کز وی و جام میَم نیست به کس پروائی.حافظ.
