لغت نامه دهخدا مطراق. [ م ِ ] ( ع اِ ) مطراق الشی ٔ؛ پیرو و مانند و نظیر چیزی ، یقال هذا مطراق هذا؛ ای تلوه و نظیره. ج ، مطاریق. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیطالمحیط ). || پتک و چکش و مطرقه. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به مطرقه شود.
