لغت نامه دهخدا مطراکنان. [ م ُ طَرْ را ک ُ ] ( نف مرکب ، ق مرکب ) در حال تازه ساختن و به جلوه و صفا درآوردن چیزی را : ای شده از دست تو، حله دل شاخ شاخ هم تو مطراکنان پوشش ایوان او.خاقانی.
