لغت نامه دهخدا
مسلمی. [ م ُ ل ِ ] ( اِخ ) سید مسلمی اسفراینی از شعرای قرن نهم هجری. قبرش در اسفراین است و این بیت از اوست :
خال او نقد دلم از دیده ٔروشن کشد
همچو دزدی کو متاع خانه از روزن کشد.( از مجالس النفائس ص 45 ).
مسلمی. [ م ُ ل ِ می ی ] ( ص نسبی ) منسوب به قبیله بنی مسلمه که یکی از قبایل بنی الحرث است. ( الانساب سمعانی ).
مسلمی. [ م ُ س َل ْ ل َ ] ( حامص )معافیت. رهایی. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) :
هر کس بقدر خویش گرفتار محنت است
کس را نداده اند برات مسلمی.ابوالفرج سکزی ( از یادداشت مرحوم دهخدا ).|| بخشودگی مالیاتی : چون متوجهات املاک و اوقاف زاویه متبرکه ایشان بموجب مقرر نامه دیوانی به مسلمی قدیم مقرر است...حکم یرلیغ نفاذ یافته که جماعت برات داران از مریدان مشارالیه نستانند. ( از فرمان سلطان احمد جلایر در حق شیخ صدرالدین موسی پسر شیخ صفی الدین جد سلاطین صفویه محفوظ در کتابخانه ملی پاریس ). ( از یادداشت مرحوم دهخدا ). و رجوع به مسلمیات شود. || مسلم بودن. قطعیت. || حجت بودن.
مسلمی. [ م ُ ل ِ ] ( اِخ ) مسلمی حمیدی فرزند میری شاعر مشهور. او راست : بهجة آلاثار که در معارضه دریای ابرار امیرخسرو نظم کرده است. ( کشف الظنون ج 1 ص 256 ).
