لغت نامه دهخدا مرگ ماری. [ م َ گ ِ ] ( اِخ ) یکی از طوایف ایل قشقائی ایران ، مرکب از 150 خانوار که در مانیان و سارک آباد مسکن دارند. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 83 ).
