لغت نامه دهخدا
مرکل. [ م ِ ک َ ] ( ع اِ ) پای. ( منتهی الارب ). پای شخص سوار. ( از اقرب الموارد ).
مرکل. [ م ُ رَک ْ ک َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر ترکیل. رجوع به ترکیل شود.
مرکل
مرکل. [ م ِ ک َ ] ( ع اِ ) پای. ( منتهی الارب ). پای شخص سوار. ( از اقرب الموارد ).
مرکل. [ م ُ رَک ْ ک َ ] ( ع ص ) نعت مفعولی از مصدر ترکیل. رجوع به ترکیل شود.
