مرسیا

لغت نامه دهخدا

مرسیا. [ ] ( معرب ، اِ ) به یونانی به معنی ریحان است. ( از مخزن الادویه ).

فرهنگ فارسی

ریحان به یونانی

فرهنگ اسم ها

اسم: مرسیا (دختر) (یونانی)
معنی: ریحان

دانشنامه عمومی

مرسیا ( انگلیسی باستان: Miercna rīce ) یکی از پادشاهی های آنگلو - ساکسون بود. نام مرسیا در زبان انگلیسی باستان Mierce یا Myrce به معنی «مرز مردم» می باشد.
این پادشاهی در محور دره رودخانه ترنت و انشعابات آن، یعنی منطقه ای که در حال حاضر به عنوان میدلندز انگلستان شناخته می شود، وجود داشته. پایتخت این پادشاهی در شهر تموورث بود.
برترین حاکم مرسیا اوفا نام داشت. وی تعیین مرز بین مرسیا و پادشاهی ولز را انجام داد و عصر طلایی مرسیا را شکل داد. نیکلاس بروکس معتقدست که «تا پیش از قرن نهم مرسیا مقاومترین حکومت آنگلوساکسون بوده»؛ و برخی از مورخان مانند سر فرانک استنتون باور دارند که در دوران اوفا انگلستان به وحدت رسید و تمام مناطق تحت امر مرسیا بود.
مرسیا در ابتدا یک حکومت مشرک و پگانیست بود، اما پادشاه پیدا در حدود سال ۶۵۶ میلادی مسیحیت را به صورت پایدار تبدیل به دین رسمی کشور کرد. در اواخر قرن هفتم اسقف نشین مرسیا تأسیس شد و در سال ۶۵۶ بود که اولین اسقف اعزامی در مرسیا مستقر گشت و قلمرو دینی مرسیا چندین بار دست خوش تغییراتی گشت.