مراشاه

لغت نامه دهخدا

( مراشاة ) مراشاة. [ م ُ ] ( ع مص ) رشوه دادن کسی را. ( منتهی الارب ). مصانعة. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). ملاینه. ( متن اللغة ). || یاری بخشیدن و هم پشت گردیدن. ( منتهی الارب ). مظاهره. ( اقرب الموارد ) ( متن اللغة ). محاباة. ( متن اللغة ).