لغت نامه دهخدا مراز. [ م َ ] ( ع اِ ) پستان. ( منتهی الارب ). ثدی. ( متن اللغة ). || یقال هو خفیف المراز و المرازة؛ وقتی که بیازماید آن را تا ثقل وی معلوم کند. ( از منتهی الارب ).
