مدبه

لغت نامه دهخدا

( مدبة ) مدبة. [ م َ دَب ْ ب َ ] ( ع ص ) ارض مدبة؛ زمین خرسناک. ( منتهی الارب ). زمینی که در آن خرس فراوان باشد. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).
مدبة.[ م ُ دَب ْ ب َ ] ( ع اِ ) جای خرس. ( از ناظم الاطباء ).
مدبه. [ م ُدَب ْ ب ِه ْ ] ( ع ص ) در ریگستان افتنده. ( آنندراج ).