گوبیو

لغت نامه دهخدا

گوبیو. [ ی ُ ] ( اِخ ) شهری از ایتالیا واقع در امبری که در کنار سلسله جبال لاپنن واقع شده و 37300 تن جمعیت دارد.

دانشنامه عمومی

گوبیو ( به ایتالیایی: Gubbio ) یک کومونه در ایتالیا است که در استان پروجا واقع شده است.
گوبیو ۵۲۵ کیلومترمربع مساحت و ۳۲٬۹۹۸ نفر جمعیت دارد و ۵۲۲ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
شهرهای ورتهایم آم ماین، Thann، سلون دو پروانس و ویتربو خواهرخوانده های گوبیو هستند.

دانشنامه آزاد فارسی

گوبیّو (Gubbio)
(نام باستانی: ائوگوبیوم یا ایگوویوم) شهری در ناحیۀ اومبریا، در مرکز ایتالیا، واقع در شیب جنوب غربی کوه های آپنن و به فاصلۀ ۳۵ کیلومتری شمال شرقی پروجا. جمعیت آن ۳۰,۵۰۰ نفر است (۱۹۹۱). از دورۀ رنسانس برای ظروف سفالی سرامیکش شهرت داشته و هنوز هم چنین ظروفی را تولید می کند. شهر مزبور هنوز ویژگی قرون وسطایی خود را حفظ کرده و دارای کلیسای جامع گوتیک (قرن ۱۲ م) و سایر کلیساها و کاخ های باشکوه است. الواح ایگوویوم (کتیبه هایی از جنس برنز، متعلق به قرن ۲ـ۱ پ م) در ۱۴۴۴ م کشف شدند و در موزۀ گوبیو نگهداری می شوند.