گل و لای. [ گ ِ ل ُ ] ( اِ مرکب ، از اتباع ) پس از طغیان آب در رودخانه یا نهر مقداری رسوبات از خود باقی گذارد که آنرا گل و لای خوانند. عَجَل. ( منتهی الارب ): تَسمیل ؛ گل و لای آوردن دلو از چاه. ضطیط و ضطط؛ گل و لای سخت. تقن ؛ گل و لای چاه.فراش ؛ گل و لای خشک شده بر روی زمین. ( منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پس از طغیان آب در رودخانه یا نهر مقداری رسوبات از خود باقی گذارد که آنرا گل و لای خوانند .
