گشاده دهان

لغت نامه دهخدا

گشاده دهان. [ گ ُ دَ / دِ دَ ]( ص مرکب ) آنکه دهانی گشاد و فراخ دارد :
سری که اهل قلم پیش او قلم کردار
همیشه بسته میانندی و گشاده دهان.سوزنی.|| خوشرو. خنده رو. خوشحال. خندان. طلق الوجه.