لغت نامه دهخدا
کش کش. [ ک َ ک َ ] ( اِ ) آنکه در پاره ای از اراضی کم آب چون کرمان آب را با آلتی مخصوص بجریان آرد. ( یادداشت مؤلف ). || ( ق مرکب ) خوش خوش. باکشی :
دجله ززلفش مشکدم زلفش چو دال دجله خم
نازک تنش چون دجله هم کش کش خرامان دیده ام.خاقانی.
کش کش. [ ک ِ ک ِ ] ( صوت ) آوازی است که بدان سگ را بر نخجیر یا سگی دیگر و امثال آن برآغالند. کیش کیش. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به کُش کُش شود. || کلمه ای که بدان مرغ خانگی یا مرغان دیگر را رانند.
کش کش. [ ک ُ ک ُ ] ( اِخ ) دهی است از بلوک خورکام دهستان عمارلو بخش رودبار شهرستان رشت. واقع در 45هزارگزی خاور رودبار و سی و سه هزارگزی رستم آباد آب آن از چشمه و راه مالرو است بین این ده و صیقلده قلعه خرابه ای واقع است. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2 ).
