معنی چوبان | لغت یاب

چوبان

لغت نامه دهخدا

چوبان. ( اِ ) چوپان. شبان. راعی. شبان و گله بان و محافظ وحارس گوسپندان و اسبان. ( ناظم الاطباء ) :
به چوبان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.فردوسی.گله دار و چوبان همه کشته شد
سر بخت ایرانیان گشته شد.فردوسی.چو از روز یک ساعت اندرگذشت
بیامد بدرگاه چوبان ز دشت.فردوسی.رجوع به چوپان و شبان شود.