چشم حقارت

لغت نامه دهخدا

چشم حقارت. [ چ َ / چ ِ م ِ ح ِ رَ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) نظر تحقیر. دیده حقارت.
- بچشم حقارت در کسی یا چیزی نظر کردن ، سوی کسی بچشم حقارت دیدن ؛ کنایه است از خرد و حقیر انگاشتن آن کس یا آن چیز و بی ارزش و بی اعتبار پنداشتن آن :
هیچ مبین سوی او بچشم حقارت
زآنک یکی جلدگربز است و نونده.یوسف عروضی.گرت جاه باید مکن چون خسان
بچشم حقارت نظر در کسان.سعدی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال کارت فال کارت فال درخت فال درخت فال احساس فال احساس فال نخود فال نخود