لغت نامه دهخدا پرگوهر. [ پ ُ گ َ هََ ] ( ص مرکب ) که گوهر و اصلی بزرگ دارد. پرگهر : بدو گفت کای شسته مغز از خردبه پرگوهران این کی اندر خورد.فردوسی.
