لغت نامه دهخدا
هلس. [ هَُ ل ُ ] ( ع ص ، اِ ) به شدگان از بیماری. || مردمان ضعیف که نقاهت نداشته باشند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
هلس. [ هَِ ل ُ ] ( اِخ ) از بلاد قدیم لاکونیا بود که مردم آن دو بار بر ضد اسپارتا برخاستند و در قرن نهم ق. م. مغلوب شدند. نام کنونی این شهر تسی لی است. ( از تعلیقات نصراﷲ فلسفی بر ترجمه تمدن قدیم فوستل دُ کولانژ ).
