لغت نامه دهخدا
هتار. [ هَِ ] ( اِخ ) لقب طلحةبن عیسی بن ابراهیم ، قطب یمن ، متوفی به سال 780 هَ. ق. است. خاندان وی از رؤسا و بزرگان یمن بودند و از میان ایشان بزرگانی چون طاهربن المحجب الهتاری و محمدبن یوسف بن المهتار برخاستند. ( از تاج العروس ).
هتار
هتار. [ هَِ ] ( اِخ ) لقب طلحةبن عیسی بن ابراهیم ، قطب یمن ، متوفی به سال 780 هَ. ق. است. خاندان وی از رؤسا و بزرگان یمن بودند و از میان ایشان بزرگانی چون طاهربن المحجب الهتاری و محمدبن یوسف بن المهتار برخاستند. ( از تاج العروس ).
