دانشنامه اسلامی
نهر علقمه در ادبیات عاشورایی بیشتر در پیوند با روضه عطش و دست های قطع شده اباالفضل (ع) مطرح می شود:
در کربلای کنونی محل دقیق نهر علقمه مشخص نیست. در این یک هزار و چند صد سال به اندازه ای ساخت و ساز و تخریب و جا به جایی در کربلا صورت گرفته است که هیچ نمی توان معین کرد، حضرت ابالفضل(ع) به طور دقیق برای آوردن آب به کجا رفته است و از کجا آب آورده است. آبی که اکنون در بین راه باغ امام صادق (ع) و در کنار مقام امام زمان(عج) جاری است، نهر الحسینی نام دارد و از محله ای به نام الحسینی در حدود پانزده کیلومتری کربلا از فرات اصلی منشعب شده است، تا زمین های زراعی بین راه خود را سیراب سازد و اکنون به خاطر ازدیاد جمعیت و افزایش مصرف آب در کربلا و بالاآمدن سطح آب های زیرزمینی، فاضلاب هتل ها و خانه های اطراف این نهر بر آن مسلّط شده و در آن می ریزد تا با عبور از کنار کربلا یا صرف زراعت شود و یا پسمانده آن دوباره به فرات اصلی ملحق گردد.
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از کتاب فرهنگ عاشورا است
نهر علقمه یا علقمی، نهری بوده که از فرات منشعب شده و آب زلال آن را به منطقه کربلا و سرزمین های اطراف آن می رسانده است. نسبت علقمی به شخص است، جد مؤیدالدین علقمی وزیر، حفرکننده آن نهر بوده است.
در مرثیه ها، شهادت عباس بن علی علیه السلام را کنار نهر علقمه یاد می کنند (کنار نهر علقمه، افتاد دست عباس).
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
