منگله

لغت نامه دهخدا

منگله. [ م َ گ َ ل َ ] ( اِخ ) به معنی منگلوس و آن شهری باشد که فیل خوب از آنجا آورند. ( برهان ) ( از جهانگیری ) ( از غیاث اللغات ) ( از فرهنگ رشیدی ) ( از آنندراج ) :
سینه هاشان بردریده مغزهاشان کوفته
چنگ شیر شرزه و خرطوم فیل منگله.مسعودسعد.
منگله. [ م َ گ ُ ل َ ] ( اِ ) نام سبزی و تره ای است صحرایی. ( برهان ). نام تره ای است صحرایی و بعضی به فتح نیزگفته اند. ( فرهنگ رشیدی ). تره صحرایی باشد. ( جهانگیری ) ( آنندراج ). تره دشتی بود. ( اوبهی ) :
گشت پرمنگله همه لب کشت
داد در این جهان نشان بهشت.ابوشکور.|| علاقه ابریشمی و غیره. ( برهان ) ( آنندراج ). منگوله. ( یادداشت مرحوم دهخدا ).
منگله. [ م َ گ َ ل َ ] ( اِ ) منگلجی. منجانه. منقانه.منقاله. منغاله. منگانه. پنگان. فنجان. بنکام. آلتی که با آن زمان را محاسبه کنند. ( از دزی ج 2 ص 619 ).

فرهنگ معین

(مَ گُ لِ ) (اِ. ) ۱ - ترة دشتی . ۲ - آویز نخی یا ابریشمی .

فرهنگ عمید

۱. = منگوله
۲. (زیست شناسی ) ترۀ دشتی: گشت پرمنگله همه لب کشت / داد در این جهان نشان بهشت (ابوشکور: شاعران بی دیوان: ۸۴ ).

فرهنگ فارسی

یا منگله نام شهریست در هندوستان که در آنجا فیل های قوی هیکل و عظیم الجثه وجود دارد .
( اسم ) منگوله
منگلجی . منجانه .

ویکی واژه

ترة دشتی.
آویز نخی یا ابریشمی.