مشک سار

لغت نامه دهخدا

مشکسار. [ م ُ / م ِ ] ( ص مرکب ) مشک ساره. جای خوشبوی شده از بوی مشک. ( ناظم الاطباء ). جایی که از مشک و دیگر عطریات معطر باشد. ( آنندراج ). معطر. خوشبوی که بوی مشک دهد :
که گررای می داری و میگسار
هَمَت می بود هم بت مشک سار.اسدی. || مشکین. دارای مشک :
همی برد هر شیر جنگی شکار
گرفته به بر آهوی مشک سار.اسدی.

فرهنگ عمید

جایی یا چیزی که از مشک خوش بو شده باشد.
گزارش محتوای نامناسب
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال نخود فال نخود فال تماس فال تماس فال فنجان فال فنجان فال تاروت فال تاروت