مشا. [ م َ ] ( ع اِ ) ( از «م ش و» ) گزر و گیاهی است شبیه آن. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ). گزر و زردک و گیاهی است شبیه به آن. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ عمید
= حکمت * حکمت مشاء: از یکی سو نهاده تا سر سقف / از یکی گوشه چیده تا دَمِ طاق ... سِفرها از مباحثِ مشاء / جِلدها از دقایق اشراق (قاآنی: ۴۹۹ ).
فرهنگ فارسی
گزر و گیاهی است شبیه آن
دانشنامه عمومی
مُشا یا مُشاء نام یکی از مناطق شهر دماوند واقع در شهرستان دماوند واقع در استان تهران است. این منطقه که پیش از این یکی از روستاهای شهرستان دماوند به شمار میرفت طی مصوبه ۶ خرداد ۱۴۰۲، شورای عالی شهرسازی و معماری کشور به محدوده شهری شهر دماوند الحاق شد. جمعیت این منطقه براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، برابر با ۱۵۴۲ نفر بوده است. اهالی این منطقه به زبان طبری دماوندی که گویشی از زبان مازندرانی است صحبت می کنند. موقعیت جغرافیایی این منطقه در ۶ کیلومتری شمال غربی شهر دماوند و در کنار جادهٔ هراز قرار دارد. این منطقه در دره ای قرار دارد و کوه «میان رود» در شمال غرب و «گردنهٔ امامزاده هاشم» در ۴ کیلومتری غرب این منطقه قرار دارد. بقعه امامزاده هاشم در ضلع شمال غربی جادهٔ هراز در بلندی ۲۷۲۰ متر از سطح دریا و مشرف به دشت مُشا است. دره «پشت بن» در ۳ کیلومتری شمال شرق این روستا می باشد.
