مایه داری

لغت نامه دهخدا

مایه داری. [ی َ / ی ِ ] ( حامص مرکب ) سوداگری. تجارت :
تهی دست کو مایه داری کند
چو لنگی است کو راهواری کند.نظامی.

فرهنگ فارسی

۱- دارای مایه و بضاعت بودن . ۲- ضخامت ستبری . ۳- پررنگی .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم