لغت نامه دهخدا قرینان. [ ق َ ] ( اِخ ) تثنیه قَرین. مرادابوبکر و طلحه رضی اﷲ عنهما، زیرا عثمان بن عبداﷲ آن دو را گرفت و با یک رسن به هم بست. ( منتهی الارب ).
