قرطی

لغت نامه دهخدا

قرطی. [ ق ِ ] ( ص ) غِرتی. دشنامی است پسران و مردان جوان را. لوس. جلف.
قرطی. [ ق ُ ] ( ص نسبی ) نسبت است به قُرْط. ( انساب سمعانی ). رجوع به قُرْط شود.
قرطی. [ ق ُ ] ( اِخ ) عثمان بن سعبان. از محدثان است. ( انساب سمعانی ).
قرطی.[ ق ُ ] ( اِخ ) محمدبن قاسم بن سعبان. از محدثان است. وی بر مذهب مالک کتاب تألیف کرد. ( انساب سمعانی ).
قرطی. [ ق ُ ] ( اِخ ) نوح بن سعبان. از محدثان است. ( انساب سمعانی ).

فرهنگ فارسی

نوح بن سعبان از محدثان است
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم