لغت نامه دهخدا یؤس. [ ی َ ءُ / ی َ ئو ] ( ع ص ) یؤوس. مرد نومید. ( ناظم الاطباء ). نومید. ( منتهی الارب ) ( مهذب الاسماء ) ( آنندراج ) : اًنه لیؤس کفور. ( قرآن 9/11 )؛ مردم به راستی نومید است ناسپاس. ( کشف الاسرار ج 4 ص 350 ). واًن مسّه الشر فیؤس قنوط. ( قرآن 49/41 )؛ و اگر بدبدو رسد بداندیش بود نومید. ( کشف الاسرار ج 8 ص 535 ).یوس. ( اِ ) شریعت را می گویند. ( آنندراج ).
