پیکارگر

لغت نامه دهخدا

پیکارگر. [ پ َ / پ ِ گ َ ] ( ص مرکب ) پیکارکننده. پیکارجوی. ( آنندراج ). مبارز. جنگی :
چنین پاسخ آورد پیکارگر
که ای پهلوانان با نام و فر.فردوسی.که پیکارگرْشان سپهبد شده ست
به رزم اندرون دستشان بد شده ست.فردوسی.

فرهنگ معین

(پِ. گَ ) (ص فا. ) مبارز، جنگی .

فرهنگ عمید

پیکارکننده، جنگی.

ویکی واژه

مبارز، جنگی.