چراغ سحر. [چ َ / چ ِ غ ِ س َ ح َ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) کنایه از آفتاب است. ( برهان ) ( آنندراج ). آفتاب. ( ناظم الاطباء ). مجازاً آفتاب. چراغ سحری. ( فرهنگ نظام ). چتر روزو چتر سحر و چتر زرین. ( آنندراج ). چراغ سحرگاه و چراغ سحرگهان. چراغ صبح. || ستاره صبح را نیز گویند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). مجازاً ستاره صبح. ( فرهنگ نظام ). ستاره سحری : چشم شب از خواب چو بردوختند چشم چراغ سحر افروختند.نظامی.سحر برد شخصی چراغش بسر رمق دید از او چون چراغ سحر.سعدی ( بوستان ).رجوع به چراغ سحرگهان و چراغ سحری و چراغ صبح شود. || چراغی که پیش از روشن شدن هوا روشن است و زود خاموشش میکنند، ازین جهت مجازاً در هر چیز ناپایدار استعمال میکنند. ( فرهنگ نظام ).
