پای بر جا

لغت نامه دهخدا

پای برجا. [ ب َ ] ( ص مرکب ) استوار. ثابت. پایدار. پای برجای.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پا برجا استوار ثابت قایم . یا پای بر جای بودن . کار بسامان بودن . یا پای بر جای کردن. استوار کردن تثبیت. یا پای بر جای نگهداشتن.از حد خود نگذشتن.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال رابطه فال رابطه فال احساس فال احساس فال فنجان فال فنجان فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی