پاک بین

لغت نامه دهخدا

پاک بین. ( نف مرکب ) آنکه نظری پاک دارد. آنکه عمل کسان را حمل به صحّت کند :
کدورت از دل حافظ ببرد صحبت دوست
صفای همت پاکان و پاک بینان بین.حافظ.

فرهنگ عمید

۱. آن که با نظر پاک بنگرد، پاک بیننده، نیک بین.
۲. آن که به کسی یا امری بدگمان نباشد.

فرهنگ فارسی

(اسم صفت ) آنکه نظری پاک دارد آنکه عمل کسان را حمل بصحت میکند .
انکه نظری پاک دارد یا آنکه عمل کسان را حمل بصحت کند