هواپرستی

لغت نامه دهخدا

هواپرستی. [ هََ پ َ رَ ] ( حامص مرکب ) در پی هوای نفس بودن. هوس رانی :
طالب زهواپرستی هند
برگشت و سوی مطالب آمد.طالب.

فرهنگ فارسی

تبیعیت از آرزوهای نفس وامیال خود .

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] هواپرستی و دنیازدگی، موجب دوری از محبوب دلها و یکی از رذائل مهم اخلاقی است.
هواپرستی در واقع یک بیماری و سرمنشا همه فسادها و تباه کاری های انسان است. امام صادق (علیه السّلام) در این باره می فرماید: «راس کل خطیئة حب الدنیا». دو عامل مهمی که سد راه قرب به خدای تعالی و وصال شده و موجب دوری از محبوب دل ها حضرت صاحب الزمان (عجّل اللّه تعالی فرجه الشریف) می گردد، هواپرستی و دنیازدگی می باشد.
← هواپرستی
۱. ↑ جاثیه/سوره۴۵، آیه۲۳.
سایت تبیان زنجان، برگرفته از مقاله «هواپرستی».
...