ناهشیوار

لغت نامه دهخدا

ناهشیوار. [ هَُشی ] ( ص مرکب ) ناهوشیار. بی خرد. کم عقل :
ز تخمی که کشتی در این روزگار
ترا داد ای ناهشیوار بار.فردوسی.تو او را به دل ناهشیوار خوان
وگر ارجمندی شود خوار دان.فردوسی.رجوع به ناهوشیار شود.