لغت نامه دهخدا
گوشوارک. [ گوش ْ رَ ] ( اِ مرکب ) گوشوارک درختچه ای است از جنس «اوونیموس » که در اغلب جنگلهای شمال و ارسباران موجود است و چهار گونه آن را در ایران نام برده اند: 1- اوونیموس اروپئا ، دارای چوبی است سخت و فشره و زغال آن در نقاشی به کار می رود. 2- اوونیموس لاتیفولیا ، آن را در شیرگاه گوشوارک ، در نور سیاتوسکا، در طوالش سردار و در کتول السبی ( ال اسبی ) می خوانند. 3- اوونیموس ولوتینا ، این گونه را در کلاردشت سفیدال ، در زیارت سیاه شن ، در نور گوشوارک و در کتول گوش حلقه علف می خوانند. 4- اوونیموس وروکوزا ، این گونه در ارسباران دیده شده است. ( جنگل شناسی کریم ساعی ص 276 ). رجوع به واژه نامه گیاهی دکتر اسماعیل زاهدی ص 83 شود.
