گران فروش

لغت نامه دهخدا

گران فروش. [ گ ِ ف ُ ] ( نف مرکب ) آنکه متاع خویش را به قیمت گران فروشد. مقابل ارزان فروش. دندان گرد در تداول عامه. گران گاز. رجوع به گران گاز شود.

فرهنگ عمید

کسی که کالایی را به بهایی گران تر از ارزش واقعی خود بفروشد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که کالای خود را ببهای گران فروشد مقابل ارزان فروش .
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم