گران سنج

لغت نامه دهخدا

گران سنج. [ گ ِ س َ ] ( ص مرکب ) گران سنگ. وزین :
چو شاه آن متاع گران سنج دید
چو دریا یکی دشت پرگنج دید.نظامی.رجوع به گران سنگ شود.

فرهنگ عمید

۱. وزین، سنگین.
۲. گران قیمت: چو شاه آن متاع گران سنج دید / چو دریا یکی دشت پرگنج دید (نظامی۵: ۸۰۲ ).

فرهنگ فارسی

سنگین وزین : چو شاه آن متاع گران سنج دید چو دریا یکی دشت پر گنج دید . ( نظامی )