گران دست

لغت نامه دهخدا

گران دست. [ گ ِ دَ ] ( ص مرکب ) کنایه از کسی است که کارها را بسیار دیر و به تأنی و درنگ کند. ( برهان ). کسی که کارها را بدیر کند و این مقابل سبک دست است. ( آنندراج ) :
مهترند آنچه زآن گران دستند
کهترند آنچه زآن سبکپایند.مسعودسعد.تو نکوتر کسی ایرا که سبک دست تری
خیز و برهان ز گران دستی اغیار مرا.خاقانی.

فرهنگ عمید

ویژگی آن که کاری را به کندی انجام دهد.

فرهنگ فارسی

کسی که کار را بتانی و کندی انجام دهد مقابل سبک دست سبک پای : مهترند آنچه زان گران دستند کهترند آنچه زان سبک پایند . ( مسعود سعد )