گاه نشین

لغت نامه دهخدا

گاه نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) تخت نشین. مسندنشین.

فرهنگ فارسی

تخت نشین
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال احساس فال احساس فال آرزو فال آرزو فال فرشتگان فال فرشتگان فال ماهجونگ فال ماهجونگ