گاه نشین

لغت نامه دهخدا

گاه نشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) تخت نشین. مسندنشین.

فرهنگ فارسی

تخت نشین
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
استخاره کن استخاره کن فال میلادی فال میلادی فال احساس فال احساس فال سنجش فال سنجش