کوربخت

لغت نامه دهخدا

کوربخت. [ ب َ ] ( ص مرکب ) مدبر و بدبخت. ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ). بدبخت و بی طالع. ( ناظم الاطباء ). تیره بخت :
کنند این و آن خوش دگرباره دل
وی اندر میان کوربخت و خجل.( بوستان ).|| نمام وسخن چین. || جاسوس. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ عمید

بدبخت.

فرهنگ فارسی

بدبخت مدبر .