لغت نامه دهخدا کاشح. [ ش ِ] ( ع ص ) دشمنی پنهان دارنده و دور از دوستی. الحدیث : افضل الصدقة علی ذی الرحم الکاشح. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). دشمنی پنهانی. ( دهار ). دشمنی که دشمنی در دل دارد و ظاهر نکند. بدگو. ج ، کاشحون ، کاشحین.
