لغت نامه دهخدا پاداش نیک. [ ش ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) ثواب. اَجر. مَثوبَة. شُکم. شیان. اُجرت. مزد و عوض و مکافات در جای نیکی. جزای خیر: اِثابة؛ پاداش نیک دادن.
